Της φυγής

Των μακριών δακτύλων σου η θύμηση φευγάτη
Κι από τα δυο τα μάτια σου δε μου μχει μείνει κάτι
Πωσ θα ξανανταμώσουμε ψελλίσαμε κι οι δυο
Κι ασ ξέραμε πωσ μια ζωή θα κράταγε το αντίο

Οι βόλτεσ μπροσ τη θάλασσα τα βήματα στη σκάλα
Θάμπωσαν και ξεχάστηκαν στου χρόνου την τρεχάλα
Πόσεσ φορέσ θα μασ συμβεί να ξανασυστηθούμε
Κι απ’ την αρχή να κάτσουμε δειλά να γνωριστούμε

Σαν δυο βουβοί περαστικοί που βρέθηκαν αντάμα
Να πιούμε δυο κιλά κρασί να αγγίξουμε το θάμα