Εγωισμέ μου

Περπατάω στουσ δρόμουσ χαμένοσ
Απ' τισ τύψεισ μου κυνηγημένοσ
Στο μυαλό μου η ματιά τησ βουρκωμένη
Μου μιλάει για μια αγάπη πεθαμένη

Εγωισμέ μου πόσο μίσοσ σου χρωστάω
Εσύ την έδιωξεσ μα εγώ την αγαπάω
Κι ασ μη τησ το 'πα κι ασ μη το έμαθε ποτέ
Εγωισμέ μου πόσο μίσοσ σου χρωστάω
Εγωισμέ μου δεύτερέ μου εαυτέ

Περπατώ στη σκιά μου κρυμένοσ
Αναμνήσεισ γλυκέσ φορτωμένοσ
Να μπορούσα να'χα δύναμη μια στάλα
Του εγωισμού να έπαιρνα τη σκάλα