Zo M' Afta Pou Agapisame

Μες στο πλήθος ξαφνικά χθες αργά το βράδυ
Με την άκρη του ματιού σε είδα να περνάς
Η μορφή σου μια κραυγή μέσα στο σκοτάδι
Κι ένας κόμπος στον λαιμό που με ξεπερνάς

Έφυγες κι εγώ ζω μ' αυτά που αγαπήσαμε
Τόσα σ' αγαπώ κι ούτε ένα δεν κρατήσαμε
Έπιασε βροχή άγρια χαράματα
Είπα δεν μπορεί
Κι έβαλα τα κλάματα

Δεν περίμενα ποτέ να σε δω μπροστά μου
Σ' ένα σύμπαν άσχετο βρέθηκα να ζω
Πήγα κάτι να σου πω κι ήσουν η σκιά
Πάντα μου ψιθύριζες θα σ' ακολουθώ