Doro Stous Theous

Όταν οι άλλοι σε σπηλιές όλοι κοιμόντανε
Ένας μαρμάρινος ναός ψηλά φαινότανε
Ήτανε δώρο στους Θεούς που χαν οι Έλληνες
Γι' αυτό σου λέω μην άκους λαούς μισέλληνες
Ήτανε δώρο στους Θεούς που χαν οι Έλληνες
Γι' αυτό σου λέω μην άκους λαούς μισέλληνες

Εμείς χαρίσαμε σ' αυτους όσα γωωρίζαμε
Πως είν' καλό για τους θνητούς έτσι νομίζαμε
Μ' αυτοί ήταν άπληστοι πολύ και πολεμόχαροι
Κι εμάς μας σώζει τελικά μια Μεγαλόχαρη
Κι εμάς μας σώζει τελικά μια Μεγαλόχαρη

Όταν οι άλλοι με κραυγές όλοι μιλύσανε στου
Αριστοτέλη τα σχολειά πολλοί φοιτούσανε
Σοφία γνώση και χαρά είναι στο αίμα μας
Κι αθώο είναι τελικά το κάθε ψέμα μας
Σοφία γνώση και χαρά είναι στο αίμα μας
Κι αθώο είναι τελικά το κάθε ψέμα μας

Εμείς χαρίσαμε σ' αυτους όσα γωωρίζαμε
Πως είν' καλό για τους θνητούς έτσι νομίζαμε
Μ' αυτοί ήταν άπληστοι πολύ και πολεμόχαροι
Κι εμάς μας σώζει τελικά μια Μεγαλόχαρη
Κι εμάς μας σώζει τελικά μια Μεγαλόχαρη

Εμείς χαρίσαμε σ' αυτους όσα γωωρίζαμε
Πως είν' καλό για τους θνητούς έτσι νομίζαμε
Μ' αυτοί ήταν άπληστοι πολύ και πολεμόχαροι
Κι εμάς μας σώζει τελικά μια Μεγαλόχαρη
Κι εμάς μας σώζει τελικά μια Μεγαλόχαρη