Amilita Zevgaria
CHRISTOS NIKOLOPOULOS, ILIAS KATSOULIS
Με τα μάτια κουρασμένα και τα χείλη σφαλιστά,
δυο αμίλητα ζευγάρια σε τραπέζια χωριστά.
Είμαι εγώ με κάποια άλλην, και με άλλον είσαι εσύ,
μισοάδειο το μπουκάλι, άσπρο πάτο το κρασί.
Πώς ήθελα να μπω στη σκέψη σου,
να φύγουμε μαζί,
να σου 'λεγα ""πονώ για σένα,
η αγάπη σου ακόμα ζει"".
Πώς ήθελα να μπω στη σκέψη σου,
να φύγουμε μαζί,
και νά 'ρθουνε τα πάνω κάτω
σ' αυτό το μαγαζί.
Με τα χέρια ιδρωμένα και τσιγάρα απανωτά,
δυο αμίλητα ζευγάρια σε τραπέζια χωριστά.
Ήμουν κάποτε για σένα μια κομμένη αναπνοή,
τώρα οι δυο σε χέρια ξένα, μια ζωή χωρίς ζωή.
Πώς ήθελα να μπω στη σκέψη σου,
να φύγουμε μαζί,
να σου 'λεγα ""πονώ για σένα,
η αγάπη σου ακόμα ζει"".
Πώς ήθελα να μπω στη σκέψη σου,
να φύγουμε μαζί,
και νά 'ρθουνε τα πάνω κάτω
σ' αυτό το μαγαζί.