Το τρένο

Το τρένο που περνάει κάθε βράδυ
Μαζί του παίρνει όπου πάει τα όνειρά μου
Και μένω μοναχή μεσ στο σκοτάδι
Και περιμένω να ξαναρθεί

Πάντα κι η ζωή μασ μ' ένα τρένο μοιάζει
Που σε πολιτείεσ μαγικέσ μασ βγάζει
Κι όπωσ ο καπνόσ τον ουρανό σκεπάζει
Έτσι τα όνειρα που σβήνουνε και πάνε
Φεύγουν και χάνονται και γίνονται καπνοί

Το τρένο των ονείρων περιμένω
Που θα μου φέρει την χαμένη μου ελπίδα
Σαν ήλιοσ στη ζωή και σαν αχτίδα
Τον έρωτά μου που 'χει χαθεί