Hese Mobham
Raha Etemadi
تو به این معصومی
تشنه لب آرومی
غرق عطر گلبرگ
تو چقد خانومی
کودکانه غمگین
بی بهانه شادی
از سکوتت پیداس
که پر از فریادی
همه هر روز اینجا
از گلات رد میشن
آدمای خوبم
این روزا بد میشن
توی این دنیایی
که برات زندونه
جای تو اینجا نیست
جات توی گلدونه
غرورمو ببخش
حضورمو ببخش
منم یه عابرم
عبورمو ببخش
تویی که اشک تو
شبیه شبنمه
همیشه تو نگات
یه حس مبهمه
همین لحظه همین ساعت همین امشب
که تاریکی همه شهرو به خواب برده
یه سایه رو تن دیوار این کوچس
تویی و یک سبد گل های پژمرده
همه دنیا به چشم تو همین کوچس
هوای هر شبت یلدایی و سرده
کجاس اون ناجی افسانه دیروز؟
جوونمرد محل ما چه نامرده
غرورمو ببخش
حضورمو ببخش
منم یه عابرم
عبورمو ببخش
تویی که اشک تو
شبیه شبنمه
همیشه تو نگات
یه حس مبهمه
چه صبورانه تحمل می کنی
غفلت بی رحم ما رو دخترک
ما داریم گلاتو آتیش میزنیم
تو داری با التماس میگی کمک کمک