Yuzumden Dusen Bin Parca
Evren Gülçığ
Yuzumden dusen bin parcayi
Toplayip attin kum saatine
Belki zamanla bir ihtimal
Eriyip akar gider diye
Gulumseyecek sey kalmadi
Donup bakinca maziye
Sen bazen ellerim dokunur diye
Haykirdin korkuyla kanatsiz melege
Eriyip giderken
Ben zaten gozlerin donuk diye
Dokunmazdim buzlu cam yuzune
Urkeklik niye
Cok yuruduk, yol almadik
Soluklanmak icin durmadan
Kisir donguye adim attik
Bastigimiz yere bakmadan
Beyaz bayrak cekilmedi
Cephanesiz kalmadan