Buruk

Artık senin olmadığın bu ev
Benim cehennemimdir
Bıraktığın bir yarım hayat
Benim tesellimdir
Gözyaşlarım akmıyor artık
Gözyaşlarım senindir
Bak çocuklar hiç gülmüyor artık
Bunun suçu benimdir

Aah içimde, aah içimde

Sen giderken, eğilen yüzüm
Benim acizlğimdir
Bastığın her, kaldırım taşı
Senin, cinayetindir
Durdurmuyor, hiç durmuyor artık
Zaman felaketimdir
Hergün can alıp, her yeni gün veren
Umut benim zehrimdir

Aah içimde, aah içimde

Kırık dökük, bir can
Yitik bitik, bir kalp
Yanık yenik, bir aşk var içimde
Zifir siyah bir his
Feryat figan bir ses
Emanet bir nefes var içimde

Kırık dökük, bir can
Yitik bitik, bir kalp
Yanık yenik, bir aşk var içimde
Zifir siyah bir his
Feryat figan bir ses
Emanet bir nefes var içimde

Buruk, buruk, buruk, buruk
Buruk, buruk, buruk, buruk (buruk)

Seni, sen giderken gelen yağmurlara emanet ettim
O çok sevdiğin kır çiçeklerine, vazgeçerek sonbahardan
Seni taze ılk baharlara emanet ettim
Seni çıkmaz sokaklardan uzun yollara
Karanlıktan, aydınlığa emanet ettim
Derinlerden bulutlara, siyahlardan beyazlara emanet ettim
Tüm yazgıları silip ellerimle, seni başka bir kadere emanet ettim
Seni kendimden sakınıp, bir başka kalbe emanet ettim
Seni bir felaketten esirgeyip, bir umuda emanet ettim