Το πιο γαλάζιο

Είδα τα βουνά τριγύρω γραμμή αχνή στον ορίζοντα
Και μένα παιδί στισ στέρνεσ και τουσ κήπουσ
Να κοιτάω ψηλά τα φτερά των ανεμόμυλων

Πεσ μου τι μασ βαφτίζει στα μπλε
Απ' όλα τα μολύβια μου σφίγγω το πιο γαλάζιο
Να πλάσω αιθέρα να πιω την ύλη του
Να 'ναι πηχτή να 'ναι 'λαφριά να με σηκώσει να πετάξω

Να τα κεράσια να οι μουριέσ οι στέρνεσ με τα χρυσόψαρα
Και το μικρό το βαρκάκι ο χρόνοσ πλέει μπροστά
Στισ πηγέσ του γινόμαστε πεσ μου παιδιά
Πεσ μου βρήκαμε λίγη αγάπη

Θυμάμαι το γειτονόπουλο που κλειδώσαμε στο υπόγειο
Κι ακούγαμε τουσ γόουσ τησ γελώντασ
Ποτέ πια δεν ξαναγύρισε λέω πωσ είναι σκληρά
Και σκοτεινά τα υπόγεια και πωσ μια τέτοια ρίζα τώρα
Μασ κάνει τρυφερούσ αντέχουμε
Πεσ μου βρήκαμε λίγη αγάπη

Θυμάμαι να λένε αν μπαρκάρεισ με πλοίο
Ή τραγούδι στον οίνοπα πόντο δεν έχει ξανά γυρισμό
Αν ταξιδεύουμε προσ τον ήλιο θα γυρίσουμε όλο τον κόσμο

Τα μάτια στ' αστέρια το χέρι στο δοιάκι
Δε μασ τρομάζουν ο φόβοσ η γκρίνια
Πίσω ο νόστοσ μπροστά τα δελφίνια
Ποιοσ στραβόσ γυρνά στην ιθάκη