Η μάνα

Δεν είμαι πια γυναίκα γιε μου
Είμαι ένα δέντρο που ξερίζωσαν
Είμαι ένα βογκητό του ανέμου
Μέσα στη νύχτα του χιονιά

Δεν έχω μάτια να κοιτάζουν
Δυο βρύσεσ έχω για το κλάμα μου
Χίλια μαχαίρια που με σφάζουν
Σ' αυτού του κόσμου τη γωνιά

Όπου γυρνάω για σένα μιλώ
Μάη μου παιδί μου
Ήλιε μου εσύ μοναξιά μου χρυσή
Ψίχα απ' την ψυχή μου χαρά που έχασα

Δεν είμαι πια γυναίκα φωσ μου
Είμαι μια μάνα δίχωσ αύριο
Ένα άγριο πουλί στου κόσμου
Την παγωμένη ανασαίμια

Τίποτα πια δε με αγγίζει
Η μέρα πάει η νύχτα έρχεται
Μονάχα ο πόνοσ μου μουγκρίζει
Μεσ στησ καρδιάσ την ερημιά

Όπου γυρνάω για σένα μιλώ
Μάη μου παιδί μου
Ήλιε μου εσύ μοναξιά μου χρυσή
Ψίχα απ' την ψυχή μου χαρά που έχασα