Κι εσύ δε νοιάστηκες

Το δάκρυ έγινε βροχή
Η νύχτα πάλι σιωπηλή και με κοιτάζει
Τ' αστέρια κρύφτηκαν ξανά
Και το φεγγάρι δε μιλά πωσ με τρομάζει

Έφυγεσ κι έπαψα να ζω
Και στην καρδιά μου τι να πω που με ρωτάει
Πάλι στο ψέμα θα χαθώ
Για το δικό σου το κενό που με πονάει

Κι εσύ δε νοιάστηκεσ αν ζω ή αν πεθαίνω
Κι αν τη σιωπή σου λίγο λίγο ανασαίνω
Που ταξιδεύεισ και αλλάζεισ ουρανό
Και δε μ' ακούσ που σου φωνάζω σ' αγαπώ

Το δάκρυ έγινε βροχή
Κάθε σταγόνα σαν γυαλί γλυκά με κόβει
Κι απόψε σύννεφα πολλά
Μου ‘χουν σκεπάσει την καρδιά χιλιάδεσ φόβοι

Ο ήλιοσ χάθηκε ξανά
Μα εσύ δεν είσαι πουθενά μόνοσ μου θα ‘μαι
Θα ‘ρθει κι απόψε η μοναξιά
Να με τυλίξει σαν φωτιά πόσο φοβάμαι

Κι εσύ δε νοιάστηκεσ αν ζω η αν πεθαίνω
Κι αν τη σιωπή σου λίγο λίγο ανασαίνω
Που ταξιδεύεισ και αλλάζεισ ουρανό
Και δε μ' ακούσ που σου φωνάζω σ' αγαπώ