Μη μου μιλάς για αντίο

Μέσα μου σαν χειμώνασ και ντύσου πιο ζεστά
Μου φαίνεται να είναι αιώνασ και οι μέρεσ σαν βουνά
Είναι πια θλιβερό το ότι ακόμα σ' αγαπώ
Μοναξιά σαν νερό και φοβάμαι μην πνιγώ

Μου λεσ πωσ από μια στάλα καταιγίδα προκαλώ
Λεσ απλά να πάμε γι' άλλα μα σε παρακαλώ
Είναι πια θλιβερό το ότι ακόμα σ' αγαπώ
Μοναξιά σαν νερό και φοβάμαι μην πνιγώ

Μη μου μιλάσ για αντίο
Και μη με σπασ στα δύο ζωή μου
Μη μου μιλάσ για αντίο
Μονάχα πεσ μου πωσ θα ζω θα ζω

Αν δε σε είχα μόνο έτσι δε θα σ' έχανα
Αν δεν ζούσα μέσ' τον πόνο έτσι δε θα πέθαινα
Είναι πια θλιβερό το ότι ακόμα σ' αγαπώ
Μοναξιά σαν νερό και φοβάμαι μην πνιγώ

Μη μου μιλάσ για αντίο
Και μη με σπασ στα δύο ζωή μου
Μη μου μιλάσ για αντίο
Μονάχα πεσ μου πώσ θα ζω θα ζω