Mauro Roumi
Αρχές εβδομάδας τα χάνω
Τέλη του Αυγούστου σε χάνω
Τι κι αν ψάχνω την άκρη στο πιώμα
Απο τη γεύση σου γίνομαι λιώμα
Τρέχω, σε ενα μονόδρομο χωρίς την ένδειξη αμα θα βγει στην ακτή
Απειλή
Με κοιτάζει στα ματια μου πάν ελα το βράδυ θα είναι κι αυτή
Ψάχνω την αφορμή να της πω δυο λόγια να πιούμε, μέλι ρακή
Ανεβαίνει τη σκάλα με πιανει απ το χέρι, ανεβαίνω μαζί
Στη σκηνή
Ερμηνεύουν ψυχές απο άλλη εποχή
Μυρίζω στο άρωμα την ενοχή
Θυμίζει ταινία η σχέση μας, από στιγμή σε στιγμή
Θα ανοίξει η πόρτα, θα μας διακόψουν, οι ηθοποιοί
Κομπάρσοι στη φάση ηταν πολλοί
Πέθανε η τέχνη απ την εισαγωγή
Αγωγή μου έδωσε η μητέρα φύση, αναψε το να γυρίσει
Πατούσε ταγκές σε κάθε τοίχο κτηρίου πριν τη γύρα ν' αφήσει
Θερίζει, ο άνεμος
Τη νιώθω στον ύπνο μαθαίνω τα νεα της
Άγχος
Ιδρώνουν τα χέρια φανάρια, με σταματάν απ το πάθος
Κάνω λάθος, ή μήπως βασάνιστηκα την ασπάζομαι
Ιδεολογίες και ρίγη καίν το πετσί μου σα τη μουσική που μοιράζομαι
Ρούμι με πάγο στο μάγο , στη μέση της στρίβω το γάρο
Πίνουμε ως το πρωί, σε μια φωτιά αναμμένη στην άμμο
Χαράζει ο ήλιος το φοβο μου καίει η ηλιαχτίδα, στο μέτωπο στάζω
Στοίχημα ότι θα ρθει και θα μείνει, με τα θέλω μου βάζω Χ2
Αργόπορημενος χιονιάς
Δέκεμβρη μήνα με ψάχνει στα μπαρ
Ρωτάει για μένα σε φίλους μου στέλνει τα βράδια που χάνεσαι και που γυρνάς
Μαζώξεις της μοίρας, σε πιάνω για χάρη μου να ξενυχτάς
Ήρθε η σελήνη στη πόρτα μου απ έξω, να μου μιλήσει για μας
Γραμμένο στο χέρι
Μια μάντισσα μου πε οσα ψάχνεις το πείσμα σου θα σου τα φέρει
Στον Όλυμπο έχουν νυχτέρι με ρούμι μαύρο στο χέρι καρτέρι
Υποφέρει, μου πε της γύρισε και επιμένει, ενα σινιάλο μου και κατεβαίνει,
Δε τη νοιάζει κανείς , τι, θα, της επιφέρει
Κάθομαι να εξηγήσω στο κάθε ηχόχρωμα τι μου χαρίζει η φύση
Τι μου προσφέρει η δύση , στο σούρουπο βρίσκω τη λύση
Θυμάμαι στο κιόσκι απο κάτω, το βλέμμα της να μ'ερεθίζει
Χρωμάτιζε με το καπνό της, καθετί που μαυρίζει
Πράξεις και λόγια ανέραστων
Υπογράφω στη βίβλο των εραστών
Ακλόνητων ανυποχώρητων
Σπάνε και τις αλυσίδες των κέρβερων
Έρεβος νύξ επί γής, μισούσα ανέκαθεν τάσεις φυγής
Κάτω απ το χορό της βροχης, με πιάσε πάνω, στην ωρας της υπερβολής
Ρούμι με πάγο στο μάγο , στη μέση της στρίβω το γάρο
Πί νουμε ως το πρωί, σε μια φωτιά, αναμμένη στην άμμο
Χαράζει ο ήλιος το φοβο μου καίει η ηλιαχτίδα, στο μέτωπο στάζω
Στοίχημα ότι θα ρθει και θα μείνει, με τα θέλω μου βάζω Χ2