คนภูกระดึงดึงใจ

คนเอ๋ยคนคนภูกระดึง
ซึ้งเด้ซึ้งซึ้งใจอ้ายแฮง
สาบานอย่างดี
บ่มีเปลี่ยนแปลง
จังได๋จังแต่งแต่งงานก่อนน้องไปจ้อย

หลอก
มาหลอกหลอกกันเฮ็ดหยัง
ให้ความหวังกันแบบลอยลอย
บ่ฮักมาตั๋วได้แล้วกะปล่อย
ให้น้ำตาย้อยนั่งคอยนอนคอยผิดหวัง

เบิ่งเด้เบิ่งเด้เฮ็ดได้
เบิ่งเด้เบิ่งเด้เฮ็ดได้
ออนซอนใจของอ้ายแฮงนี่
บ่สมคุยคือกับแต่กี้
โอ้ยนี่งึดเด้

พ่อหุ่นเท่เป๋ก่อนตอนปลาย
มีหลายคนฮักบ่ปักใจแน่
อ้ายมาแวมาหลบมาเลี้ยว
บอกฮักน้องคนเดียว
มาเลี้ยวไปก่อน
หลอนหลังเฮ็ดได้ใจเอ้ยงึดคน

น้องคิดบ่ถึงว่าคนภูกระดึงว่าสิลวงสิหลอก
บ่บอกบ่ฮู้บ่ดูบ่เห็นว่าสิเป็นจังซี่
จุดเทียนจุดธูปต่อหน้าปู่หลูบสาบานอย่างดี
เบิ่งติ๊เบิ่งติ๊คนภูกระดึงเฮ็ดให้ซึ้งแฮง

ไปหลบแต่งงานกับคนดงลานบ้านเดียวกันจ้อย
นอนไข้ปานหอยสาวไทร้อยเอ็ดเฮ็ดอยู่แอ้งแม้ง
กว่าสิฮู้ข่าวละว่าอ้ายขอสาวจัดงานดองแต่ง
จนว่าหน้าแล้งเมษาสงกรานต์ผ่านมาอีกปี
อีกปีอีกปีอีกปี

มาซังคนภูกระดึง
มาดึงดึงใจไปหย่อง
มาซังคนภูกระดึง
มาดึงดึงใจไปหย่อง

จนว่าใจหมองใจม้างใจหม่น
เสียศูนย์นั่งไห้ใจเอ้ยคิดเคือง
เหลือแฮงตั้งใจต่อรอหวัง
ความฝันพินพังบ่สมหวังจ้อย

สาวไทเมืองเกินร้อย
น้ำตาย้อยเช็ดหัวเข่า
ได้แต่จำโอ๊ยเหมิดคำสิเว้า
ออยเอิ้นเพิ่นบ่สน

โธ่ เอ๋ยคนคนภูกระดึง
โธ่ เอ๋ยคนคนภูกระดึง
เฮ็ดสาวเมืองบึงให้เจ็บช้ำ
ให้เจ็บช้ำ เอ๋ยเอ๋ย ละหน่าย