น้ำตานองสองครั้ง
เวรหรือกรรมอันใด
มาเจาะลงจงใจทำได้เฉพาะเรา
ครั้งหนึ่งนั้นถึงกับร้อง
ครั้งที่สองยิ่งหมองใจเศร้า
ไม่เคยสมหวังหนอเรา
หัวใจชักเยาว์เพราะเขาย่ำยี
นอนกลางคืนฝืนทน
อกของคนจนปวดอยู่ทั้งปี
คนแรกเขาเป็นช่างไม้
ให้ความหวังไว้แล้วหายเสียนี่
คนที่สองเจ้าของโรงสี
บอกรักแล้วหนีไปมีอีกคน
สาวนาเลยต้องช้ำใจ
แต่นี้ต่อไปจะไม่ยอมหลงกล
จะอยู่ไปตามยะถาชาวไร่
ชาวนาประสาคนจน
ซึ้งแล้วแหละน้ำใจคน
คำพูดวกวนหมุนไปหมุนมา
กินและนอนร้อนรน
เกิดมาเป็นคนทำไมมันจนหนักหนา
มีแต่ความผิดหวัง
นอนและนั่งเศร้าจังดังว่า
สมแต่ท้องไร่ท้องนา
ชีวิตเกิดมาช่างอาภัพจริง
สาวนาเลยต้องช้ำใจ
แต่นี้ต่อไปจะไม่ยอมหลงกล
จะอยู่ไปตามยะถาชาวไร่
ชาวนาประสาคนจน
ซึ้งแล้วแหละน้ำใจคน
คำพูดวกวนหมุนไปหมุนมา
กินและนอนร้อนรน
เกิดมาเป็นคนทำไมมันจนหนักหนา
มีแต่ความผิดหวัง
นอนและนั่งเศร้าจังดังว่า
สมแต่ท้องไร่ท้องนา
ชีวิตเกิดมาช่างอาภัพจริง