ปอสี่พี่ไม่มอง
ชัดชาดัดชาวดัดชาวดัดชาว
น้องเป็นคนบ้านนาป่าดอย
ความรู้น้อยเรียนแค่ปอสี่
คุณสมบัติก็ยังไม่มี
ใครหนอที่จะรักจะสน
สาวบ้านดอนหน้าดำดั่งกา
ออกทุ่งนาลุยน้ำลุยโคลน
ถึงลำบากจะยากจะจน
ขอสู้ทนไม่มีเกรงกลัว
หนุ่มคนไหนจะรักน้องแน่
ขอเพียงแต่พูดจริงนะพ่อทูนหัว
ขอร้องรักน้องอย่าเห็นแก่ตัว
น้องกลัว กลัวจะไม่จริงใจ
สาวปอสี่ไม่มีคนมอง
เพชรหรือทองก็ไม่มีใส่
ใบประกาศไม่มีสักใบ
ใครหนอใครจะชอบคนจน
ใครหนอใครจะชอบคนจน
คนจนผู้ละได๋สิชอบ
เป๋าตังของน้องมันกรอบ
คนจนละผู้ได๋สิชอบ
เป๋าตังของน้องมันกรอบ
ชอบแต่คนที่รวยล้ำแถ้บ่
สาวปอสี่ผู้ได๋เด้สิง้อ
สิง้อเอ้ยสิง้อสิง้อ
เที่ยวเลี้ยงละก็ตั้งแต่ควาย
บ่สมอ้ายฐานะสูงศักดิ์
มีคนรักพอเรียนสูงลิ่ว
คิ้วเป้อเล่อคือดังคนต่ำ
ผู้ได๋สิจำหล่าล้าน้องแหน่ เออ
จบปอสี่ไม่มีงานทำ
ต้องคราดดำทำนาเช้าเย็น
เรื่องรักนั้นไม่มีเปอร์เซ็น
เกิดมาเป็นชาวนาหน้าดำ
เกิดมาเป็นชาวนาหน้าดำ
น้องกินละแต่บักไข่ผำ
ผิวดำหน้าเขียวปื้อปื้อ
น้องกินละแต่บักไข่ผำ
ผิวดำหน้าเขียวปื้อปื้อ
เรื่องหนังสืออีนางน้องบ่เก่ง
ขึ้นบักเข่งไปขายซูมื่อจนยิ่งกว่าไผ
หาหน่อไม้มองส่องตามกอ
ดำมะตะเขียนลายเทิงแก้ม
ลำเลิงน้องไทยมีคนหล่อ
บ่ขอบ่ว่าเพียงอ้ายฮักจริง
เกิดเป็นหญิงละพอทีมันเศร้า
แอบรักเขาข้างเดียวมันกลุ้ม
ดั่งมีใจไฟสุมในใจน้อง
ในใจน้อง เออ ละหน่า
ชัดชาดัดชาวดัดชาวดัดชาว
ชัดชาดัดชาวดัดชาวดัดชาว