Kelime Kelepçe

Yine bu sokaklara gece çöktü
Yine köpekler av peşinde
Yine söndü mumlar, yandı ümitler
Kumlar döndü gözler
Sırtlandı yürekler endişe içinde
İstanbul-Ankara-Urfa dinlemez
Kötülük her yerde kurtlar inlemez
Memleketse mevzu söz kesilmez
Medeniyet eksik ödül kalmaz güle gül düşmez
Bile bile ölümüne gider insan
Yine ölümüne yüreğini verir insan
Yine eline kalemini alır yazar insan
Ben dilime kilit hiç vuramam lan
Duramam yine kalem ağlar
Kağıda gözyaşı düşer beni sana bağlar

Gerekçe yok yat yere tez bebekçe
Fikirler beynimde örümcek ağları
Bu göz kapakları yosun bağladı
İsyana isyan kana kan dişe diş
Tamam barutlara ateş olmam lan
Durma kalp sen de yaz bi' dilekçe
Dile gelen meyen her kelime kelepçe

Bu ıssızlık neden bu karanlık?
Karanlık aslında sokakta değil
Beyninde mumlar
Elinde şamdan tatlısı yoktur ki seven candan
Bu kalp hapis bu kalp bakar camdan
Bu kalp temiz bu kalp kirli fark var
Parklar bir zamanlar cıvıl cıvıl
Şimdi yanan salıncaklar kıvılcımın
Fitile teması
Kurtar canını, gömülür insanlık göz yumulur
Sıkılır yumruklar boşa vurulur
Bakılır arkadan neresi mezarın olur
Gün olur ilim, irfan ve de tebeşir
Gün olur elde silah onun adı keleştir
Kimi zaman ekmek
Kimi zamansa mermiler beleştir