ontwaken

de zon schijnt door de ruiten, het is nen nieven dag
ik blijf nog efkes soezen, beneje klinkt gelach
ik denk dat da oe kinderen zen, die zen al uren oep
hoe zen'k hier terechtgekomen, mensen mensen, wat een soep

ginder zen mijn sokken, wa verder hangt mijn broek
en een van mijn twee schoenen zien kik liggen in nen hoek
ik draai mijn eigen oem, gij doet alsof ge slaapt
allee vooruit wer efkes mijne moed bijeen geraapt

ik kijk oep mijn horloge, 'k verschiet m'n eigen dood
twintig van den elven, zenne kik ne stoemme kloot
weer in slaap gevallen is 't eerste da'k besef
en die van ons zal thuis weer zitten wachten met zo'n bef

en stillekes komt het trug waddat er gisteren is gebeurd
wa langer blijven plakken, veel gezopen, wa gezeurd
en 't is hier in bed geëindigd, herinner ik mij, oep't lest
maar het zal na al dien drank wel gene vette zijn gewest

sorry da'k oe wakker maak, och ge zijt ne schat
maar de nacht is weer voorbij en w'hebben het gehad
bleft gij nog maar wa liggen, ge mut voor mij niks doen
ik gaan toch direkt de deur uit naar mijn wijf en naar m'n joeng

of 'k zal maar "kinderen" zeggen, want soems zen die wel lief
en misschien alleen voor hun begin'k ni alles oepternief
maar heeft het eigenlijk nog wel zin te blijven wonen bij een vrouw
waar ik helemaal niks voorvoel en totaal ni meer van hou

Jos Gijsen oep de radio en gij oep het twalet
alle wa gonne kik na doen: te bed of ni te bed?
'k maak van m'n hart ne steen en ik klee m'n eigen aan
mijne geest begint te werken nu da'k vroem naar huis mut gaan

ik zal wel iet verzinnen, ja ik lieg er wat oep los
ik zal zeggen da'k vannacht zijn blijven slapen bij de Jos
maar hoelang hou'k da nog vol met al die leugens, ik beken
dakkik onder mijn façaad ne vuile laffe klootzak zen