Αγάπη μου που πήγες

Προτιμώ να σωπαίνω όταν σε θυμηθώ
Και στην πόρτα να βγαίνω για να σε καρτερώ
Προτιμώ το σκοτάδι γιατί οι μέρεσ αργούν
Μα οι τύψεισ κοπάδι όλο με κυνηγούν

Αγάπη μου που πήγεσ
Και μ' άφησεσ εμένα
Με μάτια καρφωμένα
Να βλέπω στο κενό
Αγάπη μου που πήγεσ
Και είμαι σαν χαμένη
Βαλίτσα ξεχασμένη
Μονάχη στο σταθμό

Προτιμώ να γελάω για να μην τρελαθώ
Με πιοτό να μεθάω κι ασ μην είναι σωστό
Προτιμώ την αλήθεια πωσ δε θα έρθεισ ξανά
Κι ασ τρυπάει τα στήθια σαν καρφί που πονά