Η Ανεμώνα
Τι κι αν μου κόψεισ τα φτερά
Εγώ δε θα λυγίσω
Κι όσεσ κι αν είναι οι μαχαιριέσ
Πάλι θα ξαναζήσω
Έτσι είμαι εγώ σαν ανεμώνα
Που ζει μονάχα το χειμώνα
Βρέχει χιονίζει πάνω στο χώμα
Μα εγώ σαν βράχοσ αντέχω ακόμα
Τι κι αν αρχίσω απ’ το μηδέν
Έχω ψυχή κι αντέχω
Στη μοναξιά μου συντροφιά
Την περηφάνια έχω
Έτσι είμαι εγώ σαν ανεμώνα
Που ζει μονάχα το χειμώνα
Βρέχει χιονίζει πάνω στο χώμα
Μα εγώ σαν βράχοσ αντέχω ακόμα