Εγώ φοβάμαι τους ανθρώπους

Εγώ φοβάμαι τουσ ανθρώπουσ
Που ευγενικά χαμογελάνε
Που κολακεύουν έχουν τρόπουσ
Και με φιλί σε χαιρετάνε

Εγώ φοβάμαι τουσ ανθρώπουσ
Πίσω από πλάτεσ σαν μιλάνε
Που αρπάζουν αλλονών τουσ κόπουσ
Κι ότι κι αν πουν αλλού το πάνε

Και είναι κρίμα είναι κρίμα
Αυτοί τισ τύχεσ μασ να ορίζουν
Απ’ τη σιωπή μασ να νικάνε
Και δίχωσ όρια να κερδίζουν

Εγώ φοβάμαι τουσ ανθρώπουσ
Κι όλα παράξενα μου μοιάζουν
Γύρισαν όλα άνω κάτω
Κι αυτοί που φταίνε αυτοί φωνάζουν

Εγώ φοβάμαι τουσ ανθρώπουσ
Και πιο πολύ αυτούσ που τάζουν
Χαϊδεύουν βρίζουν ξεσκονίζουν
Και με ένα θα μασ υποτάσσουν

Και είναι κρίμα είναι κρίμα
Αυτοί τισ τύχεσ μασ να ορίζουν
Απ’ τη σιωπή μασ να νικάνε
Και δίχωσ όρια να κερδίζουν

Ναι είναι κρίμα είναι κρίμα
Γιατί αυτοί μασ διευθύνουν
Αυτοί στα χέρια μασ κρατάνε
Και μια δεκάρα για μασ δε δίνουν

Εγώ φοβάμαι τουσ ανθρώπουσ
Τουσ αγαπώ μα τουσ φοβάμαι
Εγώ φοβάμαι τουσ ανθρώπουσ
Και μ’ αγαπούν μα αλλού το πάνε