Zanim zgaśnie

A myśli moje chyba namalował wiatr
Znowu noc która napłakała tyle gwiazd
Czemu czas Czemu mija i zabija czas
A może jutro już nie będzie nas

Może to ostatnia chwila byśmy zapomnieli
Może jutro nie zobaczymy bieli
Która rozświetla poranek wśród zapachu życia
Nie usłyszysz śpiewu ptaków dającego tyle szczęścia

Gdy słowa wydrapują ostatki nadziei
Nie podniosę nimi kamieni nie obrócę ziemi
Ani sami wśród tych cieni które słońce rani
Nie poskładam nas nie jesteśmy origami

A gdy ostatnia chwila zapuka w moje okno
Namaluję to co siedzi w nas głęboko
Nie mam farb lecz mam zniszczone płótno
Na nasze marzenia nigdy nie jest za późno

Zanim zgaśnie ostatni płomień zgaśnie
Zobacz może to ten moment własnie
By zostawić jak najdalej za sobą zło
Życie to tylko chwila jak spadające szkło

Bo gdy zgaśnie ostatni płomień zgaśnie
Pomyśl może to ten moment właśnie
By zostawić jak najdalej za sobą zło
Życie to tylko chwila jak spadające szkło

Minuta za minutą i tak na płótnie mija
Ostatnia barwa nijak wykreśla zabija marzenia
Namaluję dziś to ostatnie
Spójrz na nie zanim powiesz żegnajcie

Mimo że rozdarte gardło i upadamy na dno
Cieszę się że na nas właśnie to wypadło
Bo nie znając treści poznaliśmy zakończenie
Historii o krzyku co wygrał przez milczenie

Ilu w swoich rękach przenosiło garści trudu
A dzisiaj głowy kładą dotykając bruku
Jak samotne statki nie przegrają w tej walce
Choć z atramentem cisza rozpływa się po kartce

Proszę pozwól krzyczeć nie otwierając ust
Zanim zegar namaluje na polikach mróz
Nie mam farb lecz mam zniszczone płótno
Na nasze marzenia nigdy nie jest za późno

Zanim zgaśnie ostatni płomień zgaśnie
Zobacz może to ten moment własnie
By zostawić jak najdalej za sobą zło
Życie to tylko chwila jak spadające szkło

Bo gdy zgaśnie ostatni płomień zgaśnie
Pomyśl może to ten moment właśnie
By zostawić jak najdalej za sobą zło
Życie to tylko chwila jak spadające szkło