โดนของ

รักไปอย่างนี้ก็เจ็บ ยื้อไปอย่างนี้ก็พัง
ทำไมใจง่ายอย่างงั้น ทำไมยังย้อนวนเวียนกลับไป

ช้ำ ช้ำมากี่ครั้ง ยังจะทนให้ทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
บอกไม่เอาอีกแล้ว ก็อายคนเขา
พูดกี่ทีแต่เราก็ทำไม่ได้

น้องคนดีที่คิดว่าแสนจริงใจ ละเป็นไงสมแล้วที่พี่โดนลวง
รักหมดตักทั้งรักทั้งหวงแหละห่วงหัวใจไม่หลาบ
น้องคนดีที่คิดว่าแสนจริงใจ ละเป็นไงได้รู้ได้เห็นใจกัน
น้องคนงามที่พรื้อที่เพ้อรำพันหัวใจเอย

รักไปอย่างนี้ก็เจ็บยื้อไปอย่างนี้ก็พัง
ทำไมใจง่ายอย่างงั้น ทำไมยังย้อนวนเวียนไป
ไม่ฉลาดรักไปคงไม่ฉลาดเธอคือลมเพลมพัด
เธอคือความรักที่มันหลอกลวง

หลงฉันคงจะหลง งงที่เคยไม่ยอมก็ยอมเธอได้
อย่างกับคนโดนของ ถึงเธอใจร้าย
ยังให้เธอกระทำเหมือนไม่มีค่า

น้องคนดีที่คิดว่าแสนจริงใจละเป็นไงสมแล้วที่พี่โดนลวง
รักหมดตักทั้งรักทั้งหวงแหละห่วง หัวใจไม่หลาบ
น้องคนดีที่คิดว่าแสนจริงใจ ละเป็นไงได้รู้ได้เห็นใจกัน
น้องคนงามที่พรื้อที่เพ้อรำพันหัวใจเอย

รักไปอย่างนี้ก็เจ็บ ยื้อไปอย่างนี้ก็พัง
ทำไมใจง่ายอย่างงั้น ทำไมยังย้อนวนเวียนไป
ไม่ฉลาดรักไปคงไม่ฉลาดเธอคือลมเพลมพัด
เธอคือความรักที่มันหลอกลวง โวโฮโฮ้

น้องคนดีที่คิดว่าแสนจริงใจ ละเป็นไงได้รู้ได้เห็นใจกัน
น้องคนงามที่พรื้อที่เพ้อรำพันหัวใจเอย

รักไปอย่างนี้ก็เจ็บยื้อไปอย่างนี้ก็พัง
ทำไมใจง่ายอย่างงั้น ทำไมยังย้อนวนเวียนไป
หนีให้พ้นให้พ้นหน้าคนใจดำเคี่ยวกรำให้ใจมันจำ
ว่าเธอทำร้ายกันเท่าไร

หนีก็เจ็บยื้อไปอย่างนี้ก็พัง
ทำไมใจง่ายอย่างงั้น ทำไมยังย้อนวนเวียนไป
ไม่ฉลาดรักไปคงไม่ฉลาดเธอคือลมเพลมพัด
เธอคือความรักที่มันหลอกลวง

ครั้งนี้ต้องหนีให้พ้น ให้พ้นหน้าคนใจดำ
เคี่ยวกรำให้ใจมันจำว่าเธอทำร้ายกันเท่าไร
รักไปอย่างนี้ก็เจ็บยื้อไปอย่างนี้ก็พัง (น้องคนดีที่คิดว่าแสนจริงใจ ละเป็นไงได้รู้ได้เห็นใจกัน)
ทำไมใจง่ายอย่างงั้น ทำไมยังย้อนวนเวียนไป (น้องคนงามที่พรื้อที่เพ้อรำพัน หัวใจเอย)

ครั้งนี้ต้องหนีให้พ้น (ไม่ฉลาดรักไปคงไม่ฉลาดเธอคือลมเพลมพัดเธอคือความรักที่มันหลอกลวง) โว้ โว โว้ โว

รักไปยังงี้ก็เจ็บ