Ξάπλα στον ουρανό

Ξάγρυπνοσ κάθομαι και αριθμώ μεσ στο κελί που διάλεξα του τοίχου τα αυλάκια
Βλέπω βουνά να γίνονται να τρέχουνε ρυάκια και εγώ στριφογυρίζω ξάπλα στον ουρανό
Από ψηλά ατενίζω τον άλλο εαυτό μου αυτόν που φανταζόμουνα πωσ θα ‘μουνα εγώ
Να χάνεται να φεύγει να πάει στον προορισμό μου και του φωνάζω δυνατά μήπωσ και ακουστώ

Το σώμα μου μικραίνει η σάρκα μου φυραίνει και το μυαλό μου φεύγει
Τα χρόνια πωσ περάσαν τα χρήματα μου φτάσαν μα όχι οι στιγμέσ
Το γκρι με αγαλιάζει η φύση με δικάζει μα όλα είναι εντάξει
Σκυμμένοσ προχωράω και στην ντουλάπα κρύβω φαντάσματα του χθεσ

Οι δρόμοι μασ χωρίσανε χωρίσ να καταλάβω κάποτε όταν ήμουν ένα μικρό παιδί
Απ όταν έμαθα να λέω προσευχή και το μυαλό μου κλείσανε στον χρόνο φυλακή
Στισ αίθουσεσ μεγάλωσα απέκτησα φυλή ανήμποροσ και ανίκανοσ να αδράξω τη στιγμή
Το μέλλον μου αντάλλαξα με ένα λευκό χαρτί που πρέπει να γεμίζω ξανά απ την αρχή

Το σώμα μου μικραίνει η σάρκα μου φυραίνει και το μυαλό μου φεύγει
Τα χρόνια πωσ περάσαν τα χρήματα μου φτάσαν μα όχι οι στιγμέσ
Το γκρι με αγαλιάζει η φύση με δικάζει μα όλα είναι εντάξει
Σκυμμένοσ προχωράω και στην ντουλάπα κρύβω φαντάσματα του χθεσ