Τέσσερις παρά

Ξύπνησα μέσα στη νύχτα άγρια χαράματα
Κι ένιωσα την παρουσία τα δικά σου πράγματα
Κοίταξα στα σκοτεινά μεσ στησ μοναξιάσ τη ζάλη
Τη φωνή σου άκουσα τι να απαντήσω πάλι

Τέσσερισ παρά
Και η μοναξιά με κοιτάει κατάματα
Η μέρα ξεκινά
Κι εγώ χαμένοσ μεσ στησ πόλησ πάλι τα στενά
Πέντε το πρωί
Κι τώρα έχεισ γίνει μια ανάμνηση πικρή

Ξύπνησα μέσα στη νύχτα άγρια χαράματα
Κι είδα πάνω στο κρεβάτι τα δικά σου πράγματα
Η φωνή σου να σου λέει ήρθα να σε συναντήσω
Πάλι στα παλιά γυρνώ έτσι πώσ να συνεχίσω

Τέσσερισ παρά
Και η μοναξιά με κοιτάει κατάματα
Η μέρα ξεκινά
Κι εγώ χαμένοσ μεσ στησ πόλησ πάλι τα στενά
Πέντε το πρωί
Κι τώρα έχεισ γίνει μια ανάμνηση πικρή