Mia gineka methismeni

Σ' έναν κόσμο αδειανό μόνη αισθάνομαι
Κι όποια πόρτα χτυπώ κλείνει και χάνομαι
Που τισ νύχτεσ γυρνώ και σκορπίζομαι
Στου πιοτού τη ζάλη βυθίζομαι

Μια γυναίκα μεθυσμένη ποιοσ καταλαβαίνει
Μια γυναίκα που 'χει μείνει μόνη προδομένη
Μια γυναίκα π' αγαπάει και που νιώθει ξένη
Μια γυναίκα μεθυσμένη ποιοσ καταλαβαίνει

Οι βραδιέσ μοναξιάσ μοιάζουν με κόλαση
Να ξεχνώ με πιοτό το πήρα απόφαση
Σε λαθραίεσ χαρέσ ψάχνω εκτόνωση
Να ξεφύγω απ' το χθεσ απ' την απόγνωση