To Vouno Ki O Kampos

Ένα βουνό ψηλό βουνό
Ψηλό βουνό παλικαρίσιο
Σε κάμπο πράσινο κοιτά
Και στα λιβάδια ρίχνει ίσκιο
Κι ο κάμποσ απ' τα χαμηλά
Ψηλά στον ουρανό κοιτάζει
Κοιτάζει το ψηλό βουνό
Κοιτά ψηλά και το θαυμάζει

Το θαυμάζει το θαυμάζει
Μα το βουνό έχει καημό
Έχει καημό κι αναστενάζει
Κι μόνο κρύο και χιονιά
Απ' τισ πλαγιέσ του κατεβάζει
Και τα λιβάδια να τρυγούν
Όταν ο άνεμοσ φυσάει
Κι ο κάμποσ απ' τα χαμηλά
Προσ το ψηλό βουνό ρωτάει

Το ρωτάει το ρωτάει
Γιατί βουνό καλέ βουνό
Γιατί βουνό ν' αναστενάζεισ
Που απ' όλουσ κι όλα πιο ψηλό
Στέκεισ εσύ και λογαριάζεισ
Και το βουνό από ψηλά
Σκύβει στον κάμπο και μιλάει
Με πονεμένο βουητό
Και με παράπονα απαντάει

Απαντάει απαντάει
Τι κι αν απ' όλουσ πιο ψηλό
Ήλιο και ουρανό αγγίζω
Στην παγωμένη μου πλαγιά
Ποτέ ψυχή δεν αντικρίζω