Bisbar que Emana do Ventre da Terra
Do ventre da terra
Naceu unha lenda
Refuxo de impías hostes
Arreguiza as verbas dos devanceiros
En artergos tempos
Erguíanse torres frías
Entregadas aos envites do vento
Repletas de baleiras riquezas
Anhelo do cabaleiro guerreiro
Ignorantes da belbade da bisbarra
A corredoira do monte
Desvelou a apariencia dun conde
Coa única arela
Da verdaira alfaia
De longos cabelos
Novas voaron еn ás de corvos
Até chegar a oídos malévolos
Coa codiza nos ollos
Escuras nubes marcharon con airеs de contenda
Nun cerco de morte
Mensaxe de veleno
Chegou aos muros do castelo
Ogoiro de óbito no manto do baluro
Avaricia dun perverso diaño
Desafiada pola nobre aparencia
De quen ama a súa terra
Avaricia do perverso diaño
Sangrou a través do campo
Non sen antes soltar podente meigallo
Que tan fermosas columnas de blanca pedra
Sepultadas baixo enxebre chan
Sucumbiron ao trebón e alustro
A compaña da noite garda as súas portas
Agardando lenes hálitos que alimentan
Os mitos en cavernas