ภาพจำ

อยู่คนเดียวในคืนเหงาเหงา
เหลือแค่เงาที่มันสะท้อนภาพวันวาน
รสชาติความอ่อนแอเพิ่งรู้มันไม่หวาน
กลิ่นแห่งความปวดร้าว เกินจะทน

เสียงที่ได้ยิน
คือเสียงในหัวใจ
ปิดหูปิดตาเท่าไร
มันยิ่งทำร้ายกัน

แล้วฉันจะหนีมันได้อย่างไร
ในเมื่อเห็นภาพจำ
ที่ทำร้ายเรื่อยไป
จะต้องทนปวดร้าว
เพราะเรื่องราวที่ฝังอยู่ในหัวใจ โอ้โน
จะต้องทำเช่นไร
จะมีทางไหนที่ฉันจะลืมเธอ

ปล่อยเวลาให้มันรักษา
แต่นาฬิกาทำไมเดินช้า ไม่เข้าใจ
จะต้องทนอยู่ไปอย่างนี้นานแค่ไหน
จะผ่านไปอย่างไร ไม่รู้เลย

เมื่อเสียงที่ได้ยิน
คือเสียงในหัวใจ
ปิดหูปิดตาเท่าไร
มันยิ่งทำร้ายกัน

แล้วฉันจะหนีมันได้อย่างไร
ในเมื่อเห็นภาพจำ
ที่ทำร้ายเรื่อยไป
จะต้องทนปวดร้าว
เพราะเรื่องราวที่ฝังอยู่ในหัวใจ โอ้โน
จะต้องทำเช่นไร
จะมีทางไหนที่ฉันจะลืมเธอ

แล้วฉันจะหนีมันได้อย่างไร
ในเมื่อเห็นภาพจำ
ที่ทำร้ายเรื่อยไป
จะต้องทนปวดร้าว
เพราะเรื่องราวที่ฝังอยู่ในหัวใจ โอ้โน
จะต้องทำเช่นไร
จะอีกนานไหมที่ฉันจะลืมเธอ