Το πλάσμα

Με πάτησε το τρένο δεν το κατάλαβα
Εγώ δε θα πεθάνω γιατί μετάλαβα
Στου έρωτα τον πόθο τον ανεκπλήρωτο
Που έχει το κορμί σου χρέοσ απλήρωτο

Αναπνοέσ μυρίζεισ και τρελαίνομαι
Σαν φώσφορο γυαλίζεισ και ξετρελαίνομαι
Κι όταν φοράσ τα άσπρα τα πουκάμισα
Φοράει τα μαύρα η καρδιά

Πλάσμα σκληρό και ζόρικο
Δε θα γλιτώσεισ τελικά
Βγάζεισ το πάθοσ μου αιμοβόρικο
Και θα πληρώσεισ τη ζημιά

Τόσο που σ’ αγαπάω δεν έχω δίλημμα
Δε θέλω να συγκρίνω αλλού το φίλημα
Κι αν θέλεισ την αγάπη σφίγγα και αίνιγμα
Αλλάζω τη μοδίστρα βρε και το χτένισμα

Αναπνοέσ μυρίζεισ και τρελαίνομαι
Σαν φώσφορο γυαλίζεισ και ξετρελαίνομαι
Κι όταν φοράσ τα άσπρα τα πουκάμισα
Φοράει τα μαύρα η καρδιά

Πλάσμα σκληρό και ζόρικο
Δε θα γλιτώσεισ τελικά
Βγάζεισ το πάθοσ μου αιμοβόρικο
Και θα πληρώσεισ τη ζημιά