Δυο ματάκια μια βραδιά

Τόσο παράπονο ποιοσ το έριξε
Στο ποτήρι να το πιω σαν κρασί γλυκό
Μάγισσα ήτανε και με μέθυσε
Όμωσ τώρα πώσ θα βρω άκρη στον καημό

Δυο ματάκια μια βραδιά με κοιτάξανε
Στου βαρδάρη τα στενά και με κάψανε
Δυο ματάκια με καημούσ με κεράσανε
Και στησ σμύρνησ τισ φωτιέσ με πετάξανε
Και στησ σμύρνησ τισ φωτιέσ με πετάξανε

Μου υποσχέθηκε με τα μάτια τησ
Το κορμί τησ την καρδιά κείνη τη βραδιά
Κι άφησε πίσω τησ τα σημάδια τησ
Να μη βρίσκω λησμονιά και παρηγοριά