Solomon Kane
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Είναι απλά ένα χαστούκι απλά ένα χαστούκι
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Είναι απλά ένα χαστούκι απλά ένα χαστούκι
Είναι μαρτύριο μεγάλο βάσανο σαν να είσαι
Στην αναμονή για το πρώτο σου δικαστήριο
Σκοτάδι γύρω κι'αυτός ο δρόμος
Που πατώ είναι δύσκολος
Σκιές με συνοδεύουν στο ταξίδι αυτό
Δεν με συγχωρούν θεοί κ ο σατανάς με ήθελε σύμμαχο
Γι'αυτό και την φωτιά του έκανα φυλαχτό
Μαλάκα σφύρα το παιχνίδι λήξη
Βρήκες άδειο γήπεδο
Περνώ μέσα απ'τη γαλακτική οδό
Κανένα φίλο δίπλα και κανένα σύντροφο
Στον πιο μεγάλο ανήφορο φτύνω το δηλητήριο
Δίχως αντίδοτο πάλι θεριό ανήμερο
Σαν να μην περασε μια νυχτα απο τον πυρετό
Για τα σπαθιά μου και το νου μου περήφανος
Μέχρι το σώμα να απλωθεί πάνω στη γη νεκρό
Κάψε τη μάγισσα ζωή μ'αυτή να ανθίσει φύση αδύνατο
Απομακρίνσου και σπάσε τον κρύσταλλο
Όλα καμμένα εδώ πόλη είναι απέραντος λαβύρινθος
Που βγάζει μπροστά στη φωλιά του τέρατος
Ομίχλη χαμηλά καπνοί και δράκοι έρεβος σκοτάδι
Μέταλλο και θειάφι τόπος έντρομος
Θάνατος έφιππος στο μύθο ο καβαλάρης είναι ακέφαλος
Αμείλικτος και απόλυτος σαν κεραυνός
Είδα το πρόσωπό του έντεκα φορές και ήταν οι δέκα αλλιώς
Όμως κάθε φορά έρχεται αγέλαστος γεμίζει η αρένα φως
Αν σηκωθείς απ'το υπέδαφος σα νεογέννητο μέσα απ'το κέλυφος
Σα νέο έντομο μικρός θεός με μίσος στη καρδιά για τον υπεύθυνο
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Είναι απλά ένα χαστούκι απλά ένα χαστούκι
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Ήρθα να διώξω μέσα απ'τό μυαλό σας τον σατανά
Είναι απλά ένα χαστούκι απλά ένα χαστούκι
Είναι ευθύνη μου
Είσαι ευθύνη μου
Στη σελήνη μου βλέπω απο θέση επίσημου
Ο κόσμος σου είναι πέντε αισθήσεων
Άσε με να σου ανοίξω το δρόμο και μείνε πίσω μου
Νομάς στην έρημο
Σκοτάδι ατέλειωτο
Ρυθμίζω τις εντάσεις το ασημένιο περιδέραιο
Πρώτα το μελετώ
Μετά το γράφω να γίνει πύλη του μέλλοντος
Ήρθα απ'τη χώρα του ανατέλλοντος
Ηλίου σ'αυτή την κοιλάδα αίματος
Εκατό τοις εκατό
Η γή το στόμα της ανοίγει καταπίνει αμνούς
Σαν το μήλο της έριδος
Όλη η αγέλη τρώει
Πυρακτομένος κατεβάζω λεπίδες μοιράζω μένος
Σκόνη που αναπνέω και μιλάω σαν να'μαι συναχωμένος
Ψηλά να σηκωθεί η φωτιά
Γιατί από σπόρο δαίμονα θα'ναι κακή η σοδιά
Μετά απ'το τέλος ίσως και να γεννηθεί ξανά
Μα την απάντηση δεν βρή είδα έγινε θρύψαλα
Πολέμησε τον πειρασμό σκάψε
Τη ρίζα του να βρείς και γκρέμισέ το