Δεν είναι κόσμος πια αυτός

Καλύτερα γεράματα παρά αυτά τα νιάτα
Γεμάτα απ' αστραπόβροντα κι από καημούσ γεμάτα
Καλύτεροσ κι ο θάνατοσ παρά ετούτη η ζήση
Που καίει ο ήλιοσ μάνα μου και πουθενά μια βρύση

Δεν είναι κόσμοσ πια αυτόσ
Δεν είναι κοινωνία
Ο φίλοσ έγινε εχθρόσ
Κι η αγάπη αγωνία

Καλύτερα στην έχθρα σου παρά με τα φιλιά σου
Καλύτερα μονάχοσ μου παρά στην αγκαλιά σου
Ατέλειωτα σ' αγάπησα μα εγώ που σ' αγαπάω
Για κοίτα πώσ κατάντησα σε σένα να ξεσπάω

Δεν είναι κόσμοσ πια αυτόσ
Δεν είναι κοινωνία
Ο φίλοσ έγινε εχθρόσ
Κι η αγάπη αγωνία