Ταξιδιώτης

Όταν πήγεσ κάποιο πρωινό
Κάπου σ' έναν τόπο μακρινό
Περπάτησα περπάτησα
Ψηλά τον ήλιο κράτησα
Μα ήσουν τόσο μακριά
Μεγάλη έκανα ευχή να σταματήσει η βροχή
Που 'πεφτε μέσα στην καρδιά

Ταξιδιώτησ μ' ένα αγέρι
Κι ένα σύννεφο
Κίνησα ένα μεσημέρι
Κι ήρθα να σε βρω

Πίσω απ' το μεγάλο ανήφορο
Κύλαγε η ζωή σαν το νερό
Ο δρόμοσ μου ο μακρινόσ
Ο μολυβένιοσ ουρανόσ
Δεν είχαν τέλοσ και αρχή
Τα χέρια μου ανάψανε και τα φτερά μου κάψανε
Μα ουδέ ποτάμι ούτε πηγή

Ταξιδιώτησ μ' ένα αγέρι
Κι ένα σύννεφο
Κίνησα ένα μεσημέρι
Κι ήρθα να σε βρω