Πόσο οι άνθρωποι είναι μόνοι

Γύρω μου ζητώ ένα χέρι ένα χέρι
Να με σφίξει να το σφίξω
Άνδρεσ και παιδιά και γέροι
Το τραβούν ασ τουσ αγγίξω
Ένασ τον άλλον δεν ξέρει

Πόσο οι άνθρωποι είναι μόνοι
Πόσο οι άνθρωποι είναι μόνοι
Σαν ο φόβοσ τουσ ενώνει
Σαν ο φόβοσ τουσ ενώνει

Τα ματάκια μου κλειδώνω
Και στην άβυσσο απολιέμαι
Με είδε φόβο μα είδε πόνο μα είδε πόνο
Νιώθω πια και συλλογιέμαι
Τι πολύ μακριά ξαπλώνω

Αν η τύχη μασ φυλάξει
Αν η τύχη μασ φυλάξει
Μοναχά ο οχτρόσ θ' αλλάξει
Μοναχά ο οχτρόσ θ' αλλάξει