Blauwoogje

Het meisje met de blauwe ogen
Was maandenlang al hevig ziek
Soms lag ze urenlang te huilen
Dan raakte zij zo in paniek

De jongen die met haar wou trouwen
Rond elke avond was hij daar
Hij keek haar in d’r blauwe ogen
En zei dan troostend tegen haar

Blauwoogje huil maar niet
Heb toch niet zo’n verdriet
Eens gaat de zon weer schijnen
En dan word jij de mijne
Blauwoogje huil maar niet
Heb toch niet zo’n verdriet
Ik blijf op je wachten
Al duurt ’t ook lang
Blauwoogje wees maar niet bang

Het meisje met de blauwe ogen
Is op ’n nacht stil heen gegaan
Haar trouwdag mocht ze ooit beleven
Ze zou nooit voor ’t altaar staan

De jongen die met haar zou trouwen
Hij wilde haar en anders geen
En op haar allerlaatste rustplaats
Heeft hij gebeiteld in haar steen

Blauwoogje huil maar niet
Heb toch niet zo’n verdriet
Eens gaat de zon weer schijnen
En dan word jij de mijne
Blauwoogje huil maar niet
Heb toch niet zo’n verdriet
Ik blijf op je wachten
Al duurt ’t ook lang
Blauwoogje wees maar niet bang