Η χήρα του φαντάρου

Δεν πρόφτασαν τα στέφανα
Ν' αλλάξουνε ακόμα
Για τησ πατρίδασ την τιμή την τιμή
Σωριάστηκε στο χώμα
Και νυφούλα η καημένη
Μεσ στα μα μεσ στα μαύρα τυλιγμένη

Προτού το γάμο τουσ χαρούν
Χωρίσανε τι κρίμα
Γιατί μια σφαίρα εχθρική εχθρική
Τον έστειλε στο μνήμα
Στην ελλάδα μασ χαλάλι
Για να γι για να γίνει πιο μεγάλη

Για την πατρίδα πέθανε
Ο άντρασ π' αγαπάει
Και δε βαρυγκομά γι' αυτό ναι γι' αυτό
Όσο και να πονάει
Και τα μαύρα σαν φοράει
Με καμά με καμάρι περπατάει