Μεσημέρι

Να με πάρει κανείσ από το χέρι
Που σαν ήσυχοσ ξέρει να βαδίζει στο χρόνο
Να με πάει σε μέρη
Που γυρνάσ μεσημέρι με το αίσθημα μόνο

Να με πάρει κανείσ απ' τον ώμο
Να θυμάμαι ένα δρόμο
Να τον δω μ' άλλα μάτια

Τ' ανεξήγητα όλα να συνδέσω κομμάτια
Να μ' αρέσουνε όλα να μ' αρέσουνε

Να μου γελά χωρίσ να με καταλαβαίνει
Δεν ζει καλά αυτόσ που δάκρυα προλαβαίνει
Να τυλιχτώ σ' αυτό το απέραντο που βγήκα
Να ξηλωθώ πιασμένη εκεί που δεν ανήκα

Να με πάει κανείσ ωσ την πόρτα
Να με φέρει μια βόλτα στη χαρά τη μεγάλη
Απ' το πρώτο μου σπίτι τελικά δεν είμαι άλλη
Να με πάει ωσ την πόρτα να με πάει