Vergeven

In de naam van de liefde domme dingen gedaan
Paar zondes begaan
Ik voelde de schaamte, verstopte maanden
Want de haat in me hart vloeide rijkelijk door me tranen
Het kind in mij begon zich voor de echte ik te schamen
Moest me herpakken dus maakte paar stappen
Maakte geen grappen meer
Vulde me zakken tot ik zelf weer kon lachen
Want lachen is mijn medicijn gebleken
Dus die glimlach op me fissie kan niemand me ooit nog afpakken
Ik gun mezelf het meest
De meest loyale gast dat ben ik zelf geweest
Mezelf bewezen, zelden tevreden
Daarom schrijf ik alles op
Dat helpt altijd het meest
En wat geweest is is geweest
Ik heb mezelf vergeven
Voelde me gevangen
In een wereld van verlangen
Was een tijdje niet mezelf
Plus ik voelde me gespannen
Moest mezelf wel vergeven
Want de pijn kan soms verlammen
Heb de wereld aan mijn voeten
En paar hele mooie plannen
Vergeven, vergeven
We leven, we leven
Vergeven, vergeven
We leven, we leven
Hard van buiten, gebroken van binnen
Waar moet ik beginnen
Ey, wat ik heb meegemaakt is niet te schrijven in zinnen
Mijn diepste gevoelens doe ik echt al jaren verdringen
Nu uit ik ze vaker en huil ik wat vaker
Er zit waarde in het luchten van je hart
Er zit wijsheid in het worden van een vader
Mijn woorden wegen zwaarder met de dag
Ik vergeef alleen nog voor mijn eigen bestwil
Ik heb al veel vergeven, maar moet eigenlijk nog best veel
Bijna in balans, de vraag is hoe graag ik het echt wil
Wil leven zonder spijt
En daarom leef ik alsof morgen niet bestaat
Ik moet vandaag vergeven morgen is misschien te laat
En wat geweest is is geweest
Ik ben niet langer meer kwaad
Voelde me gevangen
In een wereld van verlangen
Was een tijdje niet mezelf
Plus ik voelde me gespannen
Moest mezelf wel vergeven
Want de pijn kan soms verlammen
Heb de wereld aan mijn voeten
En paar hele mooie plannen
Vergeven, vergeven
We leven, we leven
Vergeven, vergeven
We leven, we leven