Το κρύο και η μοναξιά

Οι άνθρωποι που πάγωσα
Δεν το 'μάθαν ακόμα
Λεσ και γλυκά ονειρεύονται
Και έπεσαν σε κώμα
Μα απόψε μεσ στον ύπνο μου
Χωρίσ καμιάν αιτία
Ξύπνησα και σε φίλησα
Σε μια φωτογραφία

Το κρύο και η μοναξιά
Μία συνήθεια είναι
Θα πέθαινα όταν έφυγεσ
Μα εδώ ακόμα είμαι

Οι άνθρωποι που πάγωσα
Δεν το 'μάθαν ακόμα
Έφτιαξε ο χρόνοσ κάλυμμα
Στο διάφανό του σώμα
Στη ραγισμένη μου καρδιά
Να στάξει λίγη κόλλα
Ποτέ όσο αντέχεισ μη ζητάσ
Γιατί τ' αντέχεισ όλα

Το κρύο και η μοναξιά
Μία συνήθεια είναι
Θα πέθαινα όταν έφυγεσ
Μα εδώ ακόμα είμαι

Το κρύο και η μοναξιά
Μία συνήθεια είναι
Αρρώστησα όταν έφυγεσ
Μα εδώ ακόμα είμαι