Alexandra

Τα φύλλα είναι κόκκινα
Φύλλα του φθινοπώρου
Κι η σαλαμάντρα αστραφτερή
Και κάλτσα του διαβόλου

Δεν τη χωράει ο κίσσαβοσ
Δεν τη χωράει ο τόποσ
Κι αν τησ μιλάσ για σύνεση
Χαμένοσ πάει ο κόποσ

Αλεξάντρα σαλαμάντρα τι κακό είν' αυτό
Γιατί πήγεσ μ' άλλον άντρα παλιοκόριτσο

Η σαλαμάντρα όταν κοιτά
Τον ουρανό να βρέχει
Θυμάται την αγάπη τησ
Που πια δεν την κατέχει

Σπρώχνει το καστανόχωμα
Βγαίνει απ' τη φωλιά τησ
Και κει που ο κάπροσ πλένονταν
Σκορπά τα δάκρυά τησ

Κίτρινα φοράσ και μαύρα μεσ στισ ομορφιέσ
Αλεξάντρα αλεξάντρα πωσ με ξέχασεσ