Σαπφώ

Πάει το φεγγάρι χάθηκε επέρασε η ώρα
Η πούλια εβασίλεψε μεσάνυχτα κοντεύουν
Κι εγώ πλαγιάζω μόνη μου

Βάσανα μόνο και καημοί του έρωτα τα δώρα
Σε παραμύθια μ' έμπλεξε μέσα τουσ με παιδεύει
Και το μυαλό μου τίναξε βοριάσ αγριεμένοσ
Που δέρνει τισ βελανιδιέσ ψηλά πάνω στα όρη