Κώστα και Γιάννη, Αλέξανδρέ μου

Μέσα από πρόσωπα χιλιάδεσ
Και πήγαινε έλα ένα σωρό
Ακόμα μια φορά το ξέρω
Τα δυο σου μάτια θα τα βρω

Κώστα και γιάννη αλέξανδρέ μου
Άστραψεσ κάμποσεσ φορέσ
Άλλαξεσ πρόσωπα καλέ μου
Στου κόσμου τισ αναλαμπέσ

Είχα τα χέρια να σ’ αγγίξω
Βρήκα τα μάτια να σε δω
Μα πεσ μου πωσ να συνηθίσω
Μεσ στον παράδεισο να ζω

Στον κήπο αυτό μόνο για λίγο
Πάντα θα μπαίνουμε μαζί
Μα ξαφνικά μέσα στο κρύο
Χώρια θα βγούμε ένα πρωί

Οι αγάπεσ μασ κάνουνε κύκλο
Σε φεγγαρόφωτο θνητό
Και στροβιλίζονται σε ήχο
Που μόλισ φτάνει μέχρι εδώ

Οι άγγελοι που τισ οδηγούνε
Μια στην κορφή μια στο βυθό
Μαζί μ’ εμάσ ακροβατούνε
Κι όμωσ κρατούν το μυστικό

Μέσα από πρόσωπα χιλιάδεσ
Και πήγαινε έλα ένα σωρό
Ακόμα μια φορά το ξέρω
Τα δυο σου μάτια θα τα βρω

Κώστα και γιάννη αλέξανδρέ μου
Να που σχεδόν έχεισ φανεί
Έλα να σπάσουμε τον κύκλο
Πάμε στο άγνωστο γραμμή