Νοσταλγία

Ξαφνικά γυρίζω πίσω
Κι όπωσ βλέπω τι να δω
Τα μετάξια τα φτερά τησ
Πλέον πια δεν τα φορώ
Νοσταλγία τη φωνάζω
Κάτσε κάτω να χαρείσ
Δε σε θέλω πια και πάω
Με το πλοίο τησ γραμμήσ
Ηδυπάθεια και ρομάντζα
Και εσώψυχα μαζί
Τάχω κάνει ένα κουβάρι
Και τ'αφήνω πίσω εκεί
Την κρατώ την νοστιμιά σου
Τα λιλιά σου δεν μπορώ
Εσύ σέρνεσαι και θέλω
Να'μαι αέρασ να πετώ

Γύρισα γέλασα κι είδα ξανά
Το αγέρωχο βήμα και τα μαύρα μαλλιά
Μεσ στησ νύχτασ τουσ θόλουσ
Τουσ ουράνιουσ τουσ βόλουσ
Να'χουν γείρει με τ'άστρα
Στη μικρή μου καρδιά
Κι εκείνεσ τισ σειρήνεσ
Να λεν τόσο γλυκά

Viens le soir descend el l'heure est charmeuse
Viens toi si frileuse la muit deja comme un monteau s'etend
Viens tout est si doux si plein de promesses
Passe la coresse des mots d'amour qu'en ecoute a jenoux

Γύρισα γέλασα τόσο πολύ
Μ'ένα γέλιο πηγαίο και χαρά δυνατή
Γιατί είδα και πάλι την πανέμορφη ζάλη
Στου έρωτά μασ τον κήπο να'ναι τόσο μακριά
Μα εκείνεσ τισ σειρήνεσ τισ άκουσα ξανά