ข้าวจี่คำนั้น
VASU HOWHARN
ฮอดเดือนตุลา
ถึงคราฟ้าเปลี่ยนผ้าห่ม
เบิ่งทางนั่งจม
เย็นลงเหมันต์เหน็บหนาว
อยู่เมืองกรุงไกล
ฝากใจไปถามข่าวคราว
ป่านนี้คนที่บ้านเฮา
อยู่ดีซำบายกันไหม
ใกล้ค่ำอย่างนี้
หลายปีให้หลังครั้งเก่า
เคยสู้ลมหนาว
จี่ข้าวอยู่ข้างกองไฟ
แม่ยื่นข้าวจี่
หอมกรุ่นจากมืออุ่นไอ
สายตาอ่อนโยนห่วงใย
ลูกยังกอดไว้ในใจเสมอ
ข้าวจี่คำนั้น
อุ่นในหัวใจลูกชาย
ลมหนาวย่างกราย
คราวใดหัวใจบ่นเพ้อ
อยากคืนบ้านนา
ไปหาอุ่นไอเคยเจอ
แต่ทำได้เพียงนั่งเหม่อ
อาบฝุ่นควันในกรุงเดียวดาย
ลมหนาวโบกมา
ฟ้ามีดวงดาวให้กอด
แม่ที่คิดฮอด
อยู่บ้านจะได้กอดใคร
ก่อไฟไออุ่น
ยิ้มละมุนคอยลูกได้ไหม
หากแม้นได้ดีเมื่อไหร่
ลูกจะกลับไปหอมไอข้าวจี่
ลมหนาวโบกมา
ฟ้ามีดวงดาวให้กอด
แม่ที่คิดฮอด
อยู่บ้านจะได้กอดใคร
ก่อไฟไออุ่น
ยิ้มละมุนคอยลูกได้ไหม
หากแม้นได้ดีเมื่อไหร่
ลูกจะกลับไปหอมไอข้าวจี่