Ήταν κάποτε δυο φίλοι

Ήταν κάποτε δυο φίλοι
Σαν αρχάγγελοι κι οι δυο
Κι απ' των κοριτσιών τα χείλη
Εθερίζαν τον ανθό

Τέτοια λεβεντιά δεν ξανάδαν πια
Με τα όνειρά τουσ υψώναν κάστρα
Σε δώδεκα χωριά

Κι όταν άνοιξ' η πατρίδα
Τισ σημαίεσ τησ πλατιά
Και οι δυο για την ελπίδα
Σκοτωθήκαν στα βουνά

Μα κάθε βραδιά όρθιοι στην πλαγιά
Με το θάνατό τουσ υψώνουν κάστρα
Αρχάγγελοι ξανά