Ποιός δεν μιλάει για τη Λαμπρή

Ποιοσ δε μιλά για τη λαμπρή
Γιορτή ξανανιωμού
Πάν τα παιδιά στον πόλεμο
Και παν του σκοτωμού

Με θάρροσ οι τρανέσ καρδιέσ
Έπιασαν τα στενά
Ψηλά η σημαία ανέμιζε
Η αντάρτισσα μπροστά

Δέκα χιλιάδεσ φτάσανε
Χακένιοι ταxτικοί
Για να σκοτώσουν τα παιδιά
Μα μείναν εδ' εκεί

Με πολυβόλα κι άρματα
Κανόνια τουσ σωρό
Κανένασ τουσ δε γύρισε
Δε φταίμε εμείσ για αυτό

Ένασ με δέκα ημέρεσ εξ
Κρατήσαμε γερά
Και δεν περάσαν τισ γραμμέσ
Μ' όλα τουσ τα πυρά

Μασ ρίξαν και φαρμακερά
Αέρια και καπνούσ
Μασ κάψαν την πρωτεύουσα
Ωσάν τουσ γερμανούσ

Σκοτώσαν τουσ ηγέτεσ μασ
Χωρίσ απολογιά τουσ
Γυναίκεσ μασ μικρά παιδιά
Στα γόνατα μπροστά τουσ

Τουσ τάφουσ άνοιγαν κρυφά
Και θάβαν τουσ νεκρούσ
Δεν πιάσαν ούτε σκότωσαν
Αντάρτεσ μασ πιστούσ

Ποιοσ δε μιλά για τη λαμπρή
Γιορτή ξανανιωμού
Πάν τα παιδιά στον πόλεμο
Και παν του σκοτωμού