Karanlık Dünyam
Muslum Gurses
Sabah, sabah, sabah
Karanlık gecedir gönlüm
Sabah olmuyor
Bir ışık ararım karanlık dünyama
Bir gerçek beklerim rüyalarıma
Hasret kalbimde yanar kor gibi
Sevgisiz hayat sanki susuz çöl gibi
Kime biraz bağlansam kaçar el gibi
Dert yağdırır üstüme tıpkı sel gibi
Kaldırım taşı mıyım eziliyorum
Her sevgiliye göz yaşı dökemiyorum
Kurumuş dal gibiyim yeşermiyorum
Manasız bu yaşamayı istemiyorum
Sönmeyen arzular kavurur beni
Aşk tuzaklarına savurur beni
Tutuşmuş yanıyor gönül bağlarım
Söndürecek kimsem yok ona ağlarım
Yeniden sevmeye mecalim mi var
Yoksa candan sevecek sevgili mi var
Kaldırım taşı mıyım eziliyorum
Her sevgiliye göz yaşı dökemiyorum
Kurumuş dal gibiyim yeşermiyorum
Manasız bu yaşamayı istemiyorum