Kirki

Είσαι μια πέτρα στην άκρη του δρόμου
Κι είμαι παιδί κουρασμένο στον ίσκιο σου
Μοιάζεισ με λέξη που φτιάχνει τον κόσμο
Κι εγώ σταγόνα που βρέχει τα χείλη σου

Μάγισσα κίρκη πού με πασ
Σε ποια γωνιά μ' αφήνεισ και με σβήνεισ
Έχω ξεχάσει τι ζητώ
Ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ

Παίζεισ στα ζάρια τη μαύρη χαρά μου
Μα περιμένω βουβόσ στο κατώφλι σου
Έρχεται η νύχτα και φέγγεισ μπροστά μου
Σαν ναυαγόσ κολυμπάω στο σεντόνι σου

Μάγισσα κίρκη πού με πασ
Σε ποια γωνιά μ' αφήνεισ και με σβήνεισ
Έχω ξεχάσει τι ζητώ
Ζω στο δικό σου κόσμο κι απορώ